Menu
ΤΟ ΞΥΠΝΗΜΑ ΤΩΝ ΝΕΚΡΩΝ
Σήμερα, στην Νάουσα, ο Μουσικός και Ιεροφάντης του Μυστηρίου, θα αρχίσει, με την Ανατολή του Ηλίου στον Ορίζοντα, να περιφέρεται στην πόλη των Νέκους (Νεκρών, εκ της ΝΕΚ) και στους φανταστικούς δρόμους του Κάτω Κόσμου με ένα Ζουρνά, συνοδευόμενος από ένα Νταούλι, για την αναζήτηση και την έγερση του νεκρού Βασιλιά Μεγάλου Αλεξάνδρου και των ατόμων που τον «συνόδεψαν» στον τάφο (12 άντρες + 3 γυναίκες).
Στο άκουσμα της ρυθμικής πρόσκλησης των ¾ του μουσικού μέτρου, οι νεκροί σταδιακά θα ανταποκριθούν στο κάλεσμα του, εκτός του Αλεξάνδρου, και ένας-ένας, ως Μούμιες ή Μπούλες όπως λέγονται (μπούλα: η λευκή φτερωτή νύμφη ή χρυσαλίδα που βγαίνει από το κουκούλι για μια νέα ζωή), θα Ξυπνήσουν και θα Εγερθούν από τον τάφο, προβάλλοντας σταδιακά στις Πύλες του Κάτω Κόσμου και στο Φως της Ημέρας ως Ολόλευκα Αέρινα Φαντάσματα, με Μαύρα Φτερά στις πλάτες τους, κοιτάζοντας προς τον ουρανό και σε στάση ικεσίας του σώματος, έχοντας στο κεφάλι τους το Νεκρικό Πρόσωπο και τον Πολύχρωμο Κεφαλόδεσμο σε Σχήμα Φιδιού Κόμπρας σε πλήρη διαστολή.
Στην συνέχεια, με τα χέρια υψωμένα όπως είναι να δείχνουν τον ουρανό, θα αρχίσουν να τινάζονται δεξιά αριστερά, διώχνοντας την υποτιθέμενη σκόνη που τους περιβάλει από τον τάφο και δηλώνοντας την πραγματοποίηση της Νεκρανάσταση τους (Πυραμιδικά Κείμενα: Ω Ξύπνα! Έχεις λάβει το κεφάλι σου, τα οστά σου επανασυνδέθηκαν, τα μέλη σου ξαναενώθηκαν σε σένα. Διώξτε την σκόνη – Αιγυπτιακά Μυστήρια: Τα χέρια που υψώνονται προς τον ουρανό από όλες τις μεριές, εκφράζουν καλυτέρα από λόγια αυτήν την ένδοξη αναγέννηση).
Με την ολοκλήρωση της διαδικασίας της ανάστασης και την περισυλλογή των αναστημένων πλέον νεκρών και σε πομπική διάταξη κατά ζεύγη, με τις τρεις γυναίκες ενδιάμεσα τους, ο Μουσικός θα τους οδηγήσει, την 12η Μεσημβρινή Ώρα, σε μια δεξιόστροφη κυκλική (anti – clock) πορεία στο ορίζοντα (Αιγυπτιακά Μυστήρια.
Η ζωή που διάγει ο νεκρός στον κάτω κόσμο, είναι ενός που εισέρχεται από δυτικά του ουρανού για να προβάλει με την δύση του από την ανατολή ως μια ζώσα αέρινη ψυχή), με τις Επτά υποχρεωτικές Στάσεις που οφείλουν να πραγματοποιήσουν σε διασταυρώσεις Τριών Δρόμων (Αιγυπτιακή Βίβλος των Νέκρων: επτά οι ναοί του κάτω κόσμου, με τρείς πύλες ο καθένας – επτά πύλες οφείλει να περάσει η ψυχή για να αναγεννηθεί) προκείμενου να μπορέσουν να βρουν τον δρόμο για να Αναδυθούν και να εξέλθουν από τον Κάτω Κόσμο στον Επάνω.
Μετά από μια πολύωρη και επίπονη διαδρομή στους δαιδαλώδες δρόμους του κάτω κόσμου και με την επικείμενη δύση του Ηλίου στον ορίζοντα, οι Μπούλες τελικά θα καταφέρουν να φτάσουν στο όγδοο και τελευταίο στάδιο της πορείας τους και στον Αναγεννησιακό Χώρο του Αλωνιού ή Γκούμνο (Αλώνι: ο κυκλικός ιερός παγανιστικός χώρος όπου διαχωρίζεται το Νεκρό Στάχυ που μένει στη Γη από τον Ζωντανό Σπόρο του σταριού που έρχεται στην επιφάνεια για να αποτελέσει την τροφή του ανθρώπου). Κατά την είσοδο της πομπής στον κυκλικό και Αναστάσιμο χώρο του Αλωνιού και ακριβώς στην νοητή Πύλη που συνδέει τους δυο κόσμους και κατά ζεύγη όπως είναι, θα αρχίσουν να αποβάλλουν το νεκρικό πρόσωπο και τον κεφαλόδεσμο που κουβαλούν από τον τάφο. Αποκαλύπτοντας την Ανθρώπινη Μορφή τους και δηλώνοντας την Ζωντανή πλέον Παρουσία τους στον Κόσμο των Ζωντανών.
Στην συνέχεια και για ένα ολόκληρο 24ωρο, τα Φαντάσματα αυτά της Ιστορίας, θα συνεχίσουν να υφίστανται και περιφέρονται ακατάστατα μέσα στους δρόμους στης πόλης της Νάουσας. Καθοδηγούμενοι πάντα από τον μουσικό και σε μια χαρούμενη πλέον ατμόσφαιρα.
Τρώγοντας και χορεύοντας μαζί με τους κοινούς θνητούς που τους συνοδεύουν συνεχώς από πίσω ως ένα αναπόσπαστο μέρος της πομπής τους κυκλικούς αναστάσιμους χορούς.
Μέχρι ο Ήλιος να δύσει και πάλι στον ορίζοντα, για να δώσουν το καθιερωμένο Όρκο της μύησης στο πραγματοποιηθέν γεγονός και να χαθούν ξαφνικά μαζί του, όπως ξαφνικά εμφανίστηκαν στο κόσμο των ζωντανών την προηγούμενη μέρα. Ολοκληρώνοντας με αυτόν τον τρόπο την αιώνια αλληγορικού χαρακτήρα προσδοκία των Μακεδόνων μυστών (Γενίτσαροι ή Βογόμιλοι), για την ενδεχόμενη εκείνη την συγκεκριμένη χρονιά νεκρανάσταση του νεκρού Βασιλιά τους ως Αιγύπτιου θεού Φαραώ.
Της αναβίωσης δηλαδή και διαιώνισης του Μύθου, ότι «Ζει» ο Βασιλιάς Αλέξανδρος