ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΥΓΚΡΙΤΙΚΉΣ ΔΙΑΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΉΣ ΜΕΛΈΤΗΣ
(ΠΟΡΙΣΜΑ)
Ο στόχος της ιστοσελίδας αυτής επιδιώκει να παρουσιάσει στην παγκόσμια
επιστημονική κοινότητα το πόρισμα μιας διενεργηθείσας πρωτογενούς συγκριτικής
διαπολιτισμικής μελέτης. Επάνω σε ένα άγνωστο ιστορικό ζήτημα το οποίο επεξεργάζεται
και το οποίο αναφέρεται στην μεταφορά του νεκρού Βασιλιά Μεγάλου Αλέξανδρου από την
Αίγυπτο στην Γη της Μακεδονίας και την Ταφή του από τους αρχαίους Αιγυπτίους στην
πόλη των Νέκους (Νεκρών) και στον τόπο όπου γεννήθηκε σύμφωνα με τα έθιμα ταφής των
Βασιλέων Φαραώ.
Το βασικότερο και το ουσιαστικότερο στην όλη υπόθεση και το οποίο θα
καθορίσει και θα τεκμηριώσει με απόλυτη σαφήνεια και ακρίβεια όλα τα ανωτέρω γεγονότα.
Να αναδείξει επιγραμματικά και να προβάλει στην εικονική και επεξηγηματική μορφή του,
έναν ολόκληρο τελετουργικό και λατρευτικό κόσμο ο οποίος δομήθηκε από τους
Μακεδόνες και τους Αιγύπτιους επάνω στο συγκεκριμένο εθιμοτυπικό ταφικό γεγονός. Ένας
κόσμος ο οποίος συνεχίζει να υφίσταται ανάγλυφος και να αναβιώνει στην τελετουργική
μορφή του σχεδόν αυτούσιος μέσα στον ιστορικό χώρο της αρχαίας Μακεδονίας και το οποίο
αποτελεί το βασικό και κυρίαρχο θεματικό αντικείμενο της μελέτης. Φέρνοντας με αυτό τον
τρόπο για πρώτη φορά την παγκόσμια επιστημονική κοινότητα και όχι μόνο, απέναντι σε μια
άλλη ερμηνευτική διάσταση της ιστορίας και σε έναν άγνωστο και αχαρτογράφητο σε όλο
του φάσμα υπαρκτό παγανιστικό κόσμο. Μέσα στον οποίο βρίσκεται εγκλωβισμένη εδώ και
2300 χρόνια περίπου όλη η απόκρυφη γνώση για το πραγματοποιηθέν ταφικό γεγονός του
ενταφιασμού του Μεγάλου Αλεξάνδρου στην Μακεδονία από τους αρχαίους Αιγύπτιους.
Ανατρέποντας και αποδημώντας ταυτόχρονα μια υπάρχουσα παγιωμένη αντίληψη που
δομήθηκε πριν 2000 χρόνια περίπου από τέσσερεις αρχαίους συγγράφεις περί της ταφής του
στην Αίγυπτο και η οποία εκλαμβάνεται ως η μόνη υπάρχουσα γραπτή αναφορά για το
συγκεκριμένο ταφικό γεγονός.
Έναν κόσμο του εσωτερισμού, άγραφο και σκοτεινό, του μύθου, της τελετουργίας και
της μύησης. Ο οποίος ζούσε και κινούνταν σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής του (γάμους,
ενδυματολογικές αμφιέσεις, καθημερινές τελετουργικές λατρευτικές πρακτικές, εθιμοτυπίες
ταφικές συνήθειες, προσδιορισμό του ετήσιου κύκλου κ.ά.), πάνω στις θρησκευτικές
πεποιθήσεις της αρχαίας Αιγυπτιακής θρησκείας. Έχοντας στο επίκεντρο της θρησκευτικής
ζωής τους και ως κορυφαία στιγμή, την επιτέλεση μιας πολυήμερης τελετουργικής
διεργασίας. Μέσα από την οποία εξέφραζαν την βαθιά λατρευτική αντίληψη τους γύρο από
το πρόσωπο του νεκρού Βασιλιά Αλέξανδρου, με την μορφή ενός θεού Φαραώ. Της
αναβίωσης του Μύθου τον οποίο επιτελούσε ως σκοπό αποκλειστικά για τους μυημένους η
όλη τελετουργική διαδικασία αναπαράστασης, ότι «Ζει» ο Βασιλιάς Αλέξανδρος.
Προσδοκώντας, κάθε χρόνο, την νεκρανάσταση του. Όπου, στο αποκορύφωμα της
πολυήμερης συνεχούς εξελικτικής τελετουργικής διαδικασίας του, αναφέρεται και
περιγράφει, το Ξύπνημα των Νεκρών ως Μούμιες που «συνοδεύσαν» τον νεκρό Βασιλιά
Αλέξανδρο στον Κάτω Κόσμο και την σταδιακή κυκλική περιστροφική (anti-clock)
Ανάδυση και την τελική έξοδό τους στο Φως της Μίας Ημέρας στον Επάνω Κόσμο και
στον Κόσμο των Ζωντανών.
Ένα μεγαλειώδες και πολυδιάστατο στην εκτέλεση τελετουργικό φαινόμενο, με
δεκάδες επιμέρους πράξεις και έναν εξαιρετικά μεγάλο αριθμό συμβολισμών. Συνολικής
διάρκειας 16 ημερών. Ένα αμιγώς θρησκευτικό και λατρευτικό γεγονός. Το οποίο ξεκινά να
αναβιώνει κάθε χρόνο στην ευρύτερη περιοχή της κεντρικής Μακεδονίας με την αλλαγή του
χειμερινού ηλιοστάσιου (24 Δεκεμβρίου) και να ολοκληρώνεται το τελευταίο τριήμερο στον
σηματοδοτημένο και οριοθετημένο ιερό χώρο της ταφής του Αλεξάνδρου. Μια τελετουργική
διεργασία η οποία συντελείται από τους Μακεδόνες μύστες σε άμεση και αδιάρρηκτη
συνεργασία με τους Αιγυπτίους (γύφτοι) που ήρθαν την εποχή εκείνη στην Μακεδονία για τις
ανάγκες της ταφής του και οι οποίοι συνεχίζουν να υφίστανται στον χώρο αυτόν αδιάληπτα
εδώ και 23 αιώνες περίπου ως μια πολύ ξεχωριστή και ιδιαίτερη εθνοτική οντότητα. Ένα
τελετουργικό γεγονός το οποίο σχετίζεται άμεσα, τόσο ενδυματολογικά όσο και με την
διαδικασία αναπαράστασης του, με την νεκρολατρεία της αρχαίας Αίγυπτου και τα Μυστήρια της.
Όπως αυτά τα Μυστήρια προσδιορίζονται και πιστοποιούνται εκτενώς ότι υπήρχαν και τελούνταν
στους χώρους ταφής των Βασιλέων Φαραώ της Αιγύπτου μέσα από τις υπάρχουσες αναφορές που συναντάμε στην
πολυπληθή διεθνή βιβλιογραφία από την επιστήμη της αιγυπτιολογίας. Αποκρυπτογραφούνται δε επακριβώς και
ερμηνεύονται σε όλο ανεξαιρέτως το φάσμα τους για τον ρόλο και τον σκοπό που επιτελούν, μέσα από την.
Αιγυπτιακή Βίβλο των Νέκρων και τα Πυραμιδικά Κείμενα της. (βλέπε σχετικές εικόνες)
Έναν απόλυτα κλειστό και ορκισμένο παγανιστικό κόσμο στην μεταφορά και στην προστασία της απόκρυφης προφορικής γνώσης την οποία είχε στην κατοχή μέσα στο
πέρασμα των αιώνων. Ο οποίος κατάφερε και επιβίωσε στην σκιά δυο διαφορετικών στην πολιτισμική θεώρηση αυτοκρατοριών, της ρωμαϊκής και οθωμανικής, χωρίς ποτέ τους να
καταφέρουν, ενώ τον έβλεπαν να υφίσταται μπροστά στα μάτια τους με κάθε τελετουργική
μεγαλοπρέπεια, ούτε να τον αποκρυπτογραφήσουν, αλλά και ούτε να τον αλλοιώσουν ως προς το τελετουργικό και λατρευτικό περιεχόμενο του. Και όλα αυτά μέχρι και τις αρχές του
20 ου αιώνα και την προσάρτηση του χώρου στο νεοσύστατο Ελληνικό χριστιανικό κράτος
(1912-13). Την συγκεκριμένη χρονική περίοδο και τα χρόνια που ακολούθησαν, κάποια από
αυτά απαγορεύτηκαν ή αποχαρακτηριστήκαν με έναν βίαιο τρόπο και προσδιοριστήκαν
ερμηνευτικά από τους εθνικιστές ή το χριστιανικό ιερατείο εντελώς αυθαίρετα και
ασυνάρτητα, ως καρναβάλια. Την σημαντικότερη καταστροφή την υπέστησαν άμεσα και σε
πολύ εκτεταμένη μορφή τα νεκροταφεία των Μακεδόνων παγανιστών, με συστηματικές και
μαζικές καταστροφές τους. Αυτό γίνετε ακόμη και σήμερα, σε ότι έχει απομείνει όρθιο, χωρίς
να υπάρχει κάποιος να μπορεί να τους σταματήσει το καταστροφικό έργο τους, καθώς ο
συγκεκριμένος κόσμος δεν εμπίπτει σε καμία κατασκευασμένη πολιτικά εθνική ταυτότητα
στον χώρο των νοτίων Βαλκανίων (βλέπε σχετικές εικόνες). Η ποιο καθοριστική και η ποιο
κραυγαλέα παρέμβαση στην όλη τελετουργική δομή του Μυστηρίου έγινε επάνω στην
τελευταία και κορυφαία πράξη του. Την οποία, αφού δεν κατάφεραν να την σταματήσουν
αρχικά, επέβαλαν στους συντελεστές της να την αλλάξουν ημερομηνία τέλεσης προκειμένου
να συνεχίσουν να την τελούν. Επιλέγοντας και υποδεικνύοντας να την τοποθετήσουν μέσα
στην περίοδο του καρναβαλιού και στην χριστιανική εκδοχή για την άνοδο των ψυχών στον
επάνω κόσμο, σχεδόν 50 μέρες πριν από το ορθόδοξο χριστιανικό Πάσχα, με απαίτηση του
ιερατείου της Ελληνικής ορθόδοξης εκκλησίας. Επιβάλλοντας τους ταυτόχρονα να την
αναβιώνουν μέσα σε διάστημα μιας εβδομάδας δυο φορές και την σκηνή όπου οι νεκροί
αναπαριστούν ότι βγαίνουν από τους τάφους να την σταματήσουν να την τελούν στην
συγκεκριμένη μορφή και να την κάνουν στα σπίτια τους. Αλλοιώνοντας και εκφυλίζοντας
όλο τον σοβαροφανές και επιβλητικό τελετουργικό ιερό παγανιστικό χαρακτήρα της,
καθιστώντας την μη αναγνωρίσιμη από πολλές πλευρές. Την συγκεκριμένη τελετουργική
πράξη θα την συναντήσουμε να αναβιώνει τα τελευταία 98 χρόνια στην σημερινή πόλη της
Νάουσας κατά την εορταστική περίοδο της αποκριάς, σε μια παράλληλη διαδρομή αλλά μη
ταυτιζόμενη σε καμία περίπτωση με τον ξέφρενο σατυρικό χαρακτήρα των καρναβαλικών
εκδηλώσεων που διοργανώνουν οι κάτοικοι της σε πολύ εκτεταμένη μορφή. Πληροφορίες για
το πως ερμηνεύουν και το πως προβάλλουν το όλο Μυστήριο οι σημερινοί χριστιανοί
διαχειριστές του, μπορείτε να τις βρείτε σε πολύ εκτεταμένη μορφή αναρτημένες μέσα στο
διαδίκτυο, κάνοντας ling με τον τίτλο: Karneval Naoussa.
Διαχρονικά, ο παγανιστικός κόσμος της Μακεδονίας αποτέλεσε, λόγο της
μεγαλοπρέπειας του και της πληθώρας των συμβολισμών που αναδεικνύονται κατά την
αναβίωση του, την σημαντικότερη πηγή έμπνευσης πολλών τελετουργικών πρακτικών και
επιμέρους μεμονωμένων παγανιστικών συμβολισμών τις οποίες ο χριστιανισμός αφού
επεξεργάστηκε τελικά ενσωμάτωσε στην υπό κατασκευή θρησκεία του και τις οποίες
συναντάμε να τελούνται επενδυμένες με ένα ασαφή ως προς το ερμηνευτικό περιεχόμενο του
χριστιανικό προσδιορισμό σε ολόκληρο τον ανατολικό και δυτικό χριστιανικό κόσμο. Όπως
για παράδειγμα: οι δεκάδες παγανιστικοί συμβολισμοί οι οποίοι βρίσκονται ενσωματωμένοι
μέσα στο εορταστικό πλαίσιο του γνωστού ως το δωδεκαήμερο των Χριστουγέννων. Τα
στολισμένα κωνικά δέντρα, τα πεντάκτινα αστέρια, τα στεφάνια, το άναμμα της φωτιάς στα
τζάκια, τα κάλαντα των παιδιών στις πόρτες των σπιτιών τα ξημερώματα της 24 Δεκεμβρίου,
οι καλικάντζαροι κ.π.ά.
Το ζήτημα είναι τεράστιο, με πολλές και σημαντικές προεκτάσεις στο πολιτισμικό και
ιστορικό επίπεδο. Όλα αυτά, όπως ανέφερα αρχικά, αποτελούν το θεματικό αντικείμενο μιας
πολύ μεγάλης και πολυδιάστατης στην συγκρότηση της πρωτογενούς συγκριτικής
διαπολιτισμικής μελέτης. Συνολικού όγκου τριών τόμων. Η όλη προσέγγιση στο πολύπλοκο
και εξαιρετικά δύσκολο ζήτημα της ερμηνευτικής διαχείρισης των Μυστηρίων αλλά και της
συνολικής αποκρυπτογράφησης και της πλήρους τεκμηρίωσης του τόπου και του τρόπου
ταφής του Αλεξάνδρου, έχει γίνει από τον Δημήτριο Σιπητάνο και μέσα από την προοπτική
ενός εκ των τελευταίων εν ζωή μυημένων στην απόλυτη γνώση για το πραγματοποιηθέν
ταφικό γεγονός στην Μακεδονία. Επίσης, του μοναδικού ατόμου με την συγκεκριμένη γνώση
που ασχολείται ενεργά εδώ και 50 χρόνια με την αναβίωση και την διάσωση των
τελετουργικών αυτών φαινομένων που τελούν υπό εξαφάνιση σε ολόκληρο τον ιστορικό
χώρο της αρχαίας Μακεδονίας. Ως ο σημαντικότερος και ουσιαστικότερος εκφραστής τους.
Διαθέτοντας, ένα τεράστιο βιογραφικό πολλών και σημαντικών παρουσιάσεων πολιτισμικού
περιεχομένου. Διευκρινίζεται ότι, η συγκεκριμένη μελέτη και την δεδομένη χρονική στιγμή,
είναι η μοναδική στον κόσμο που μπορεί να τεκμηριώσει και να αναδείξει με τον ποιο
απόλυτο και κατηγορηματικό τρόπο την ταφή του Μεγάλου Αλεξάνδρου στην Μακεδονία
και δεν μπορεί και δεν πρόκειται να υπάρξει καμία άλλη στο μέλλον ποτέ, γιατί πολύ απλά τα
υπάρχοντα τεκμήρια που στοιχειοθετούν και τεκμηριώνουν το γεγονός αλλά και οι
υπάρχοντες φορείς της γνώσης δεν θα υφίστανται σε καμία απολύτως μορφή.